The Scotland Challenge!

Het laatste Engelandavontuur.

Met moeite schrijf ik dit op. Ik wil niet dat het voorbij is! Nadat Rachael weg was, voelde het net alsof alles in Engeland niet gebeurd was. De 'reverse culture shock'. Het leek allemaal een verre droom. Gelukkig was dat niet zo. Ik kon nog met mijn huisgenoten en buren naar Schotland! Hiken. Ofwel: 'The Scotland Challenge,' zoals Bart het noemde. En een challenge was het.. Samen met Hannah, Susi, Jana, Adel, Bart en Dan ging ik de Great Glen Way tegemoet.

Na alle 'hiking gear' te hebben gekocht, werd het steeds spannender en kwam het steeds dichter bij donderdag 18 april. Die dag nam ik vroeg de trein, met mijn gloednieuwe backpack. Spannend! Ik ging in mijn eentje naar Edinburgh, naar Schotland! Ik nam natuurlijk veel te vroeg de trein, zodat ik 2.5 uur te vroeg op Schiphol zou aankomen. Maar, je weet maar nooit met die treinen.. Dus ik op Schiphol wat rondlopen, wat zitten, wat lezen, wat smsen dat ik er ben, wat drinken en boarden en dan weer zitten wachten. Maar, ik was op tijd! De vlucht ging goed, ik zat naast een koppel die hun dochter gingen opzoeken in Schotland. De meneer zat stiekem te smsen tijdens het vliegen! Ohoooh! Maarja, ik dacht.. zeg maar niks, want je moet er nog een uur naast zitten. En ze waren ook wel erg vriendelijk!

Eenmaal in Edinburgh ben ik door de stad gaan lopen, want ik moest lang wachten totdat de rest kwam. Ik had geen idee van wat er te doen was. Ik wist wel dat er een grote winkelstraat was en ik moest nog toiletspullen kopen voor ons allen. Ik heb rondgelopen, niet eens echt winkels bezocht! Dat was namelijk een beetje zwaar met die tas op mijn rug. Toen ik geen zin meer had, was ik naar het hostel gelopen en ben ik daar in de lobby gaan zitten lezen. Toen de rest aankwam werd ik natuurlijk helemaal plat geknuffeld! We zijn naar de kamer gegaan, de meiden en jongens apart. We sliepen in kamers met 8 bedden, dat betekende dat er ook nog anderen bij zouden komen, grappig! Ik had nog nooit in hostels geslapen, dus dat was wel een leuke ervaring :) 's Avonds zijn we lekker gaan uiteten en de stad 'by night' bekeken. Dan verraste me weer eens met zijn onuitputtelijke kennis over alles en we zijn in een gezellige Schotse pub wat gaan drinken, voordat we lekker gingen slapen na zo'n eerste best vermoeiende dag..

Die nacht slecht geslapen, ik was ziek.. Natuurlijk, want het is vakantie, dus dan moet Manon eigenlijk ziek worden.. Maar dat kon niet! Hiken! De dag erna hebben we Edinburgh verder verkend, naar Arthur's seat gelopen, en de berg op. Wat een beproeving, Manon heeft geen conditie, tadaam! Maar de rest sleepte me er gelukkig fijn doorheen! Het was een prachtige dag, alleen maar blauwe lucht en zon! En dat in Schotland! GEWELDIG! Meer hadden we niet kunnen wensen! Toen ik boven op de berg was, kreeg ik opeens een kusje op mijn wang van Bart. 'Je beloning'. Zei hij :) Dat gaat wel goed komen, hoop ik. Daarna wilden de jongens en Jana nog naar het kasteel gaan, maar Susi had haar enkel weer verstuikt, dus ben ik met Hannah samen met haar op een terrasje gaan zitten. Dat was ook heel erg gezellig!

's Avonds zijn we met de bus naar Glasgow gegaan. Daar ook gezellig gegeten en naar bed gegaan. Glasgow was niet zo'n mooie stad als Edinburgh.. En Susi en Hannah hadden niet zoveel zin om met de mannen kilts te gaan kopen. Dus hadden ze mij beloofd om samen voor nieuwe schoenen te gaan zoeken. Mijn gloednieuwe wandelschoenen deden pijn! En dat hoorde niet. Ik dacht, ja ach, dat valt wel mee, maar zelfs de Schotse meneer in de hiking shop zei dat het niet slim was om daarop verder te lopen. Met mijn voetjes natuurlijk een hele opgave.. Maar we hebben nieuwe schoenen gevonden! Ik had direct spijt, want mijn andere schoenen hadden we naar huis gestuurd en ik was ontzettend bang dat deze nieuwe schoenen ook pijn zouden gaan doen. Maar dat was gelukkig niet zo!

We moesten op tijd de trein nemen. 4 uur in de trein zitten, door de Schotse Highlands! Prachtig! De mannen waren blij met hun kilts en Susi en Hannah blij met hun Whisky en heupflesjes. Ik met mijn muziek van de Disneyfilm Brave (die zich ook afspeelt in Schotland :D) Na een lange treinreis gingen we eten kopen voor die avond en de ochtend erna. Dat was nog een hele opgave om alles mee te krijgen en onze tassen waren zwaar! Maar goed.. 15 km wandelen! Van Fort William tot Gairlochy. Ik was kapot toen we daar aankwamen en ik liet mij op de grond neervallen! Ik had het gedaan! De eerste dag zat erop! Super bang dat ik de rest niet kon halen, maar iedereen vertelde me dat het heel goed ging en dat het morgen beter zou gaan, nou dat geloofden we dan maar. In het hostel hadden we samen eten gekookt en gegeten en zijn we zo snel mogelijk naar bed gegaan.

Hiking dag 2. Van Gairlochy naar Fort Augustus lopen. Dat was al een heel stuk verder lopen. Ik heb niet meer echt een idee van hoe ver alles was, aangezien ze wat met mijn kennis gesjoemeld hebben, zodat ik niet wist hoe ver alles was en gewoon dacht dat ik het wel aan zou kunnen. Maandag van Fort Augustus naar Invermoristen en dinsdag van Invermoristen verder naar Drumnadrochit lopen. Daar hadden we een vrije dag. Dinsdag zou een van de zwaarste dagen zijn. Maar.. ik heb wel geleerd dat anderen mij flink kunnen meetrekken en dat ik dan ook meega. Het uitzicht was prachtig overal! En we hebben ook heel erg geluk gehad met het weer! Er was nieteens zo heel veel regen gevallen, waar we wel op hadden gerekend. Maar er was echt heel veel zon! Met mijn uithoudingsvermogen is niet zo heel erg veel aan de hand als ik wandel met een zware tas op mijn rug. Het lastige was mijn conditie met bergop klimmen. Daar merkte ik dat ik echt iets moet doen aan mijn conditie. Mijn 'inner guinea pig' kwam dan naar boven, zoals Susi me uitlachte als ik weer eens begon te piepen. :P

Gelukkig deden Susi en Hannah zo erg hun best om voor me te zorgen, in de zin dat ik erdoorheen gesleept werd. De nodige peptalks kwamen van hen en ik had het niet zonder hen gekund. Het was zo'n bijzondere ervaring! En blijkbaar had iedereen echt bijzonder veel pijn aan hun voeten en rug en schouders en benen. Daar ging het mij niet slechter af, gelukkig. De hostels waarin we sliepen waren allemaal heel erg leuk, op hun eigen manier. Die ene in Gairlochy was erg vies, maar dat had ook wel weer zijn charme.

De vrije dag in Drumnadrochit was erg fijn. We zijn naar het Loch Ness museum geweest en hebben nog meer gewandeld.. We zijn ook aan het meer gaan zitten, dat was ook heel erg leuk en mooi! De jongens hadden hun kilts aan en die hadden ze natuurlijk even voor ons opgetild, zodat we mooie foto's konden maken van hun witte billen. Wat hebben we gelachen!

De dag erna zou de langste dag zijn. Alleen, dat hadden ze mij niet verteld, natuurlijk. Uiteindelijk bleek dat we 35 km zouden lopen. Dat hebben we in 7 uur gedaan. Net zo lang als dinsdag.. alleen grotere afstand. Hoe moeilijk heeft Susi het gehad, dat ze telkens wist hoe ver ze nog moest! Ze zei ook een aantal keer dat ze door wilde lopen, omdat ze anders zou instorten. Dat konden we niet hebben natuurlijk.. :P Maar ze heeft ons er mooi doorheen gesleept! De laatste 5 km hebben we wel gelift, want we konden echt niet meer! Haha foetelen ;)

De dag erna hadden we weer een heerlijke vrije dag in Inverness en hebben we lekker uitgeslapen en zijn we toch nog wat gaan wandelen en de stad gaan verkennen, terwijl Dan alweer terug naar Canterbury was vertrokken en Jana, Bart en Adel naar het Isle of Skye gingen.. Wij vonden het zonde om daar niet te kunnen wandelen en er zo weinig van te zien, dus hebben we ons heerlijk vermaakt met ons drieën.

Wat een geweldige vakantie was dat! Veel geleerd en veel meegemaakt! Het was een perfecte afsluiting van mijn uitwisseling! Prachtige ervaring en ik zou het toch zo weer doen! Als ik wat meer getraind heb dan..

Dit was mijn laatste blog over mijn Engelandavonturen! Ik ben zelf heel blij dat ik de verhalen heb opgeschreven. Als ik mijn verhalen teruglees, wordt het allemaal weer een beetje werkelijkheid en weet ik dat het allemaal gelukkig geen droom was.

Dank jullie wel voor het lezen!